Antysemityzm a homofobia

Rozmowa o homoseksualizmie z dziadkami

Jestem gejem, więc trudno, żebym był homofobem. Gdybym był księdzem lub kryptociotą (wiecie, co to za kategoria?) to może, by zaprzeczyć swoim naturalnym ciągotom potępiałbym wszystkich, którzy je realizują otwarcie i z samozadowoleniem. Umówmy się, każdy ksiądz i każda kryptociota śnią i marzą o tym, by związać się z jakimś facetem bardziej lub mniej monogamicznie. No OK, są też księża, którzy wolą kobiety lub, jak to w całej swojej hipokryzji określa biskup Pieronek, ulegają namiętnościom do młodych chłopców. Ci ostatni wykorzystują niedojrzałość i podległość swoich ofiar, nieświadomych manipulacji jakiej podlegają. Może biskup Pieronek doświadczał podobnych namiętności, ale zażył dużo bromu z wodą święconą i libido spadło mu do zera - na całe szczęście dla potencjalnych ofiar. Choć z jego zrozumienia dla kumotrów widać, że doskonale wie o co kaman.

Obejrzałem dziś Jarosława Wałęsę u Moniki Olejnik. Wyniesioną z domu niedbałą polszczyzną postawił się w kontrze do swojego utytułowanego ojca. To nawet miło, że homofobii nie wyssał z mlekiem matki. Chce ze swoim ojcem porozmawiać o homofobii. Twierdzi, że dotąd nie było okazji. Nawet mu wierzę. Relacja jego matki z napisanej książki świadczy o tym, że w domu rozmawiało się jedynie na tematy podstawowe. Chodziło  pewno głównie o przewijanie kolejnych pociech. Ojciec - Lech Wałęsa - był jakimś niedostępnym fizycznie i psychicznie bywalcem domu. Spełniał się katolicko zapładniając żonę w wolnych chwilach, uczestnicząc w obrządkach jedynego kościoła jaki poznał oraz angażując się w walkę systemem pod wpływem mądrzejszych od siebie.

Dziś Jarosław Wałęsa chce z ojcem porozmawiać. Wielka naiwność! Czy on naprawdę wyobraża sobie, że przekona do swoich racji siedemdziesięcioletniego człowieka?! Jamais.

Wiem coś o tym. Wyszedłem z domu, gdzie o homoseksualizmie nie rozmawiało się. Tematu nie było, bo nie istniał ani w otoczeniu, ani w mediach. Nie istniał! Nie dotykał! Bardziej prawdopodobna byłaby rozmowa o UFO. Ale tematem niemal codziennej dyskusji byli Żydzi.

Tak, mój ojciec był antysemitą. Ba, krążyło to w genach, bo jak się przekonałem cała rodzina ojca była antysemicka. Mogę mieć tylko nadzieję, że w czasie wojny członkowie mojej rodziny nie byli szmalcownikami (kto nie wie, co to znaczy, niech sprawdzi). Przed wojną rodzina wielce się zasłużyła w walce z Żydami. Na każdym polu: politycznym, ekonomicznym, itd. Nic nie wiem o udziale w bardziej brutalnych działaniach. I już się nie dowiem. Na moje szczęście.

Jednak wychowanie w takiej rodzinie w żaden sposób nie wpłynęło na moje poglądy. Jeszcze nie wiedziałem, że jestem gejem, a już stałem się filosemitą. Czy dlatego, że wyczuwałem, że potępienie jakim jest obdarzana przez ojca skromna, a bardzo doświadczona nacja stanie sie moim udziałem? Nie wiem.

W każdym razie w domowych rozmowach temat pojawiał się często. Zawsze antagonizował mnie z ojcem. I nigdy nie znaleźliśmy wspólnego mianownika. Ja nie rozumiałem ojca, a on nie był w stanie zrozumieć moich argumentów.

Analogicznie będzie wyglądała rozmowa Jarosława Wałęsy z Lechem Wałęsą. Żaden z nich nie przekona drugiego. Nie znajdą też owego wspólnego mianownika. Z wiekiem człowiek staje się coraz bardziej konserwatywny. Staje sie przywiązany do swoich poglądów. Nie jest już gotowy na ich zmianę. W pewien sposób przestaje myśleć.

Aż skóra mi cierpnie, że też tak skończę. Może wcześniej dostanę demencji i będę tu pisał, że z piecyka przemawia do mnie obywatel Milk (do sprawdzenia dla nieznających odniesienia).

Nie, Lech Wałęsa nie zmieni zdania. Potępianie go nie ma sensu o tyle, że i tak go to nie przekona. Do racjonalnej argumentacji jest już najzwyczajniej za stary (pisałem, to WRAK).

Czy ktoś was miał okazję przedyskutować homoseksualizm ze swoimi dziadkami? Nie liczę na wiele. Ale podjęliście taką próbę? Z jakim wynikiem?