Poetycko

O darkroomach napisałem tekst ... długi, nudny i bez sensu. Muszę go przerobić i wtedy zaprezentuję.

A tymczasem blog zrobił mi się poetycko-towarzyski. Zaczęło się od Nadmorskiego i jego wierszowanych życzeń przesyłanych na moją komórkę. Jeśli ktoś przeoczył, to w komentarzach do notki Narraganset pojawił się nowy poeta - Nescius. Biorąc pod uwagę jakość jego dwuwierszy, nick ma zupełnie nieodpowiedni.

"Do Cię estymą wielką jęty

Tereso - wielbię! Twój Walenty."

"Do Cię uczuciem nagłym jęty

Tereso - wielbię Twoje pięty!"

"Uczucie do Cię - w poniedziałek, 

Tereso - muska Twój przedziałek..."

Użyte w obu słowo "jęty" wywołało u mnie przyjemne mrowienie w strefach intymnych. Jeśli nawet, jak pisze Nescius, ta twórczość to poryw chwili, to liczę na więcej takich porywów ;) Co do ostatniego dwuwiersza, na głowie nie mam żadnego przedziałka, musi więc chodzić o muskanie ... aż mi się gorąco zrobiło ;) Erotyczna cielesność wierszy Nesciusa przyprawia mnie o szybsze falowanie biustu.

Inni nie chcieli być gorsi. Jakiś dla wyrażenia swoich uczuć wybrał trzynastozgłoskowca (no pięknie, pięknie ;):

Znając wysublimowane gusta Teresy

Na lepsze niż dwuwiersze zasługuje karesy

Ja Teresę czas JAKIŚ wielbię nadaremnie

I trzynastozgłoskowcem radość niepomiernie 

wyrażę i powiodę Tessę przed ołtarze

Poza tym jest już późno, a Teresa obok

Czuję się jak nieskromny, lecz miły jej obłok

I żyć czasami chce mi się dłużej niż trzeba

Gdy ta Teresa obok przychyla mi nieba

"Przychylam nieba"? Ja? Ależ staram się tylko dawać z siebie co najlepsze i ciągle uważam, że to stanowczo zbyt mało. Nie przesadzajcie z tą estymą, bo obrosnę wiadomo w co.