Kotka na rozpalonym, blaszanym dachu - Tennessee Williams

Oczywiście Jaracz. Świetna rola Andrzeja Wichrowskiego jako ojca Bricka, granego przez Kamila Maćkowiaka. Sam Maćkowiak jakoś między oczy mnie nie walnął. Najgorzej wypadła Iwona Karlicka w roli Margaret. Można się było spodziewać, że będzie ociekać seksem (dla mnie może nieuchwytnym), a ociekała potem najwyżej, a była taka dobra w "Ceremoniach" Wiśniewskiego. Zagrała nieprzekonująco i poniżej oczekiwań. Moim zdaniem reżyserka postawiła na zbyt wiele wątków naraz. Mnie najbardziej podniecałoby skupienie się na utulaniu w alkoholu smutku po śmierci przyjaciela przez Bricka.

Scooter, przyjaciel Bricka, ewidentnie był zakochanym w Bricku gejem. Wyznał mu miłość. Z rozpaczy po ślubie Bricka i Margaret zapił się na śmierć. Pozostawił nie rozumiejącego nic przyjaciela. To na tym skupiłbym uwagę widza. Ja wprawdzie nie zakochałem się nigdy w żadnym heteryku, ale wiem, że wiele cooleżanek miało tego typu przeżycia.

W sztuce dramat jest po obu stronach tej przyjacielsko-miłosnej epopei. Scooter, gej zakochany w heteryku-Bricku, szanujący go i jednocześnie na pewno targany erotycznymi namiętnościami. Brick-heteryk, pełen podziwu dla swojego przyjaciela i zupełnie nieświadom drugiego dna przywiązania Scootera. Między nimi zakochana i rozbuchana seksualnie kobieta, śmierć, toksyczna rodzina i alkohol. Dałoby się z tego wyciągnąć wiele. Może kiedyś...